Gastblogpost Guest blogpost
Ik heb maanden geleden contact opgenomen met Het NLD-Plan omdat ik graag wilde meehelpen met blogs schrijven. Na leuk e-mail contact heb ik toen afgesproken om gastblogger te worden voor de site. Toch heb ik tot nu toe niks geschreven, ik stelde het uit. De reden voor mijn uitstel is waar deze eerste blogpost nu over gaat, faalangst. Ik bleef het onderwerp voor mijn blogpost veranderen, omdat ik wilde dat de eerste post perfect zou zijn, omdat ik bang was om mijn slechte spelling te laten zien of op de een of andere manier over iets raars te schrijven. Ik was om bang om te falen.
Dit was niet de schuld van de geweldige medewerkers van Het NLD-Plan, maar een persoonlijke worsteling van mijn. Door mijn NLD waren er dingen die opvielen aan mij. Ik sprak te hard, of te veel. Ik had geen idee hoe ik moest rekenen en ik begreep geen grappen. Het gaf me een raar gevoel. Alsof ik er niet bij hoorde. Toen ik de diagnose kreeg, kreeg ik de bevestiging dat ik inderdaad anders was. En daarom wilde ik bewijzen dat ik, ondanks mijn uitdagingen, net zo goed was als iedereen.
Tot op de dag van vandaag heb ik een drang ontwikkeld om te overcompenseren en perfectionisme van mezelf te eisen. Ook al ben ik de enige die dat bewijs nog nodig heeft. Mijn faalangst zorgt dat ik teveel van mijzelf eis uit angst om “degene met het leerprobleem” te zijn. Niet goed genoeg. En daarom had ik zelfs moeite met het schrijven van deze blogpost. Het moest perfect post zijn. De post moest mensen raken én inspirerend én grappig zijn, allemaal tegelijk.
Maar nu ben ik de post toch gaan schrijven omdat beginnen de enige manier is om iets te publiceren. Daarnaast is het ook de enige manier om de faalangst echt onder ogen te zien. Want falen is iets wat je pas begint te overwinnen als je de dingen probeert waar je bang voor bent.
Zonder de faalangst aan te vechten had ik de medewerkers van Het NLD-Plan niet benaderd en gevraagd of ik voor hen mocht schrijven. Het zorgde er wel voor dat ik nerveus was over het schrijven van een bericht, maar die stap zet ik nu. Zo groeien we allemaal.
Iets proberen waar je bang voor bent is de enige manier om te testen of het echt eng is of maar zo lijkt. Dit geldt des te meer als we bang zijn om te falen vanwege een leerprobleem, omdat we een lijst hebben bij onze diagnose met de uitdagingen waar we tegenaan kunnen lopen. Van zo’n voorspelling, al is het belangrijk om te weten, kun je soms ook gaan twijfelen.
Wat mij helpt als ik me zo voel, is een verandering in perspectief. Hoe spannender en moeilijker iets is, hoe trotser ik op mezelf moet zijn als ik het doe. Een diagnose is niet bedoeld om ons te ontmoedigen maar om ons inzicht te geven. En als we weten waarom iets moeilijk is mogen we ons extra trots voelen als we het toch doen.
Zoals ik een blogpost schrijf, ondanks dat ik bang ben om dat te doen. Ik weet niet of deze post perfect is, of iedereen aanspreekt, maar hij is af.
En weet je wat? Het bleek best leuk te zijn om te schrijven.
Ik hoop dat deze blogpost een herinnering kan zijn aan de beloning van het uitdagen van de faalangst.
We kunnen uitdagingen aangaan ondanks twijfel en het resultaat hoeft niet perfect te zijn.
I've contacted Het NLD-Plan months ago expressing an interest in writing for them. I ended up becoming a guest blogger for the site. Though sadly up until now, this only happened in theory. The reason for my procrastination was the topic that I ended up writing about: fear of failure. I kept changing the subject for my blog post, because I wanted the first post to be perfect. I was afraid to showcase my bad spelling or somehow write about something weird. In short, I experienced a fear of failure.
This wasn't the fault of the wonderful staff of Het NLD-Plan but rather one of my personal struggles. As a kid, I struggled becuase my NVLD made me stand out. I spoke too loud, or too much. I had no idea how to do math and I didn’t understand jokes. It made me feel weird. Like I didn’t belong. At the time I was diagnosed, I got confirmation that I was indeed different. And because of it, I wanted to proof I was, despite my struggles, just as good as everyone else.
To this day I have developed an urge to be overcompensate and demand perfectionism of myself, even though I am the only one that still needs that proof. My fear of failure makes me do it, my fear of being “the one with the learning problem”. It permeated to writing this blog post. It had to be "a really good post" that would touch people and be inspiring and funny and all of that at once.
But now I am just writing it because starting the process is the only way it will ever be published. And it’s also the only way to truly face the fear of failure. Failure is something that you only start to overcome when you try the things that you are afraid of.
Without challenging the fear of failure I wouldn’t have reached out to the staff of Het NLD-Plan and asked f I could write for them. It did get my stuck being nervous about writing a post, but I am taking that step now. It’s how we all grow.
Trying the thing you are afraid of is the only way you will be ever test whether it was truly that scary. This goes even more so when we are afraid of failing because of a learning problem, because the diagnosis comes along with a list of possible challenges we could face because of it. Reading about those challenges can be scary and it can make us doubt ourselves.
What really helped me is viewing the extra challenge from a different perspective. The more difficult or scary something is, the more badass I am when I take it head on. A diagnosis isn’t meant to discourage us from doing what we want but instead empower us with pride when we do something anyway.
I’m proud that I wrote this blog post despite being scared to do so. I don’t know if its perfect, or applicable to everyone, but I finished it and that says something.
And you know what? It turns out it was pretty fun to write.
I hope this blog post can be a reminder of the reward of challenging the fear of failure.
We can do it, and we don’t have to be perfect at it either.
Reactie plaatsen
Reacties