Mijn ervaring met NLD
Ik ben Joost*. Ik ben…. 45 jaar oud en weet nu een jaar of twee dat ik NLD heb.
Mijn eerste reactie was ‘shit weer iets waar ik rekening mee moet houden na mijn allergieën, tinnitus, hoorapparaten.’
Na een burn-out ben ik gaan zoeken naar de reden hiervan. Waarom werd ik zo snel moe en overprikkeld? Waarom lukken bepaalde zaken mij niet die voor andere mensen zo makkelijk zijn?
Waarom is communiceren zo makkelijk, maar de essentie uit het gesprek halen zo moeilijk?
Als je de diagnose hebt gekregen, denk je terug aan je leven en begint het duidelijk te worden dat de diagnose wel redelijk klopt.
Als kind had ik het al moeilijk met prikkels en kon ik niet snel mee. Veters strikken, aankleden en snel emotioneel zijn. Praten ging als vanzelf.
Mijn lager onderwijs ging goed tot het 4de leerjaar. Ik kon goed maskeren en simpele rekensommen waren geen probleem. Tot de vraagstukken en breuken kwamen. Toen viel ik door de mand. Mijn cijfers gingen dan ook elk jaar naar een lager niveau. In het middelbaar onderwijs ging het helemaal niet; 1e jaar niet gehaald, 1ste jaar opnieuw en er door (joepie), 2e jaar niet gehaald. Reden: scheiding van mijn ouders en lesstof niet kunnen opnemen. Alleen de zaken waar echt geïnteresseerd in was, lukten heel goed.
Sport was ok, om een of andere reden had ik snel een goede hand-oog-coördinatie en kon ik vooral met balsporten wel mee.
Na de tuinbouwschool had ik als 16 jarige niet veel opties meer. Dus werd het één dag school en vier dagen werken in de bouw. Daar heb ik geleerd om te werken, maar ik durfde weinig initiatief te nemen. De dingen die ik vaak deed, kon ik wel heel goed. Ik heb uiteindelijk vier jaar in de bouw gewerkt. Mijn behaalde certificaten zijn: Metselaar, tegelen en vloeren, bezetten(stukadoor) en schilder. Na de opleiding tot schilder was het mij duidelijk dat de harde bouwwereld niks voor mij was.
Ik was al een tijd bezig met computers en gamen ( dat werd nog weinig gedaan in die tijd).
We organiseerden met vrienden LAN party’s waarbij we weekenden lang gingen gamen met alle technische problemen die moesten opgelost worden. Hier kon en kan ik nog steeds enorm van genieten.
Ik had geen werk en heb toen met de arbeidsdienst een afspraak gemaakt om te proberen in de IT werk te vinden. Ik kreeg hier een tijd voor om te proberen en had na één maand een job te pakken als IT monteur. Computerproblemen oplossen, computers monteren, netwerken nakijken…
Mijn droom job!
Ik merkte al snel op dat communiceren met de klanten enorm vlot ging. Ik kon me altijd goed inleven in hun problemen en ze gerust stellen.
Na mijn vrouw te leren kennen, ben ik verhuisd en kon ik beginnen bij een bedrijf dichter bij huis.
Hier heb ik 12 jaar gewerkt als IT specialist. Ik kreeg daar de kans om leiding te geven. Met een bang hartje ben ik hier aan begonnen. Als ik nu terugkijk (is makkelijk nu te zeggen) had ik toen al moeten weten dat dit voor mij teveel ging zijn. Ik heb enorm veel geleerd en ben hier enorm door gegroeid. Vijf jaar lang heb ik deze job gedaan. En toen is het misgelopen. De druk, overzicht kwijt en het overlijden van mijn vader hebben ervoor gezorgd dat ik een burn-out heb gekregen. Vier maanden lang heb ik thuis gezeten.
Ik ben opnieuw begonnen met werken in hetzelfde bedrijf, maar nu als projectleider IT. Terug naar meer technisch, maar ook veel communiceren.
Als hobby ben ik al zeven jaar een webdesigner.
Ondertussen werk ik al 20 jaar in hetzelfde bedrijf waar ik als It specialist ben begonnen.
Wat heb ik nou eigenlijk geleerd door mij te laten testen?
Ten eerste, de testen waren enorm zwaar voor mij.
Simpele zaken als iets natekenen of iets invullen, lukten gewoon niet of zorgden voor zoveel frustratie dat ik het er enorm moeilijk mee had. Ik voelde mij gewoon dom.
Tijdens de testen werd het al snel duidelijk dat ik heel goed ben in weetjes. De quiztest ging heel goed. Ook de verbale kwaliteiten en lezen op academisch niveau sprongen er uit. Begrijpend lezen, vraagstukken waren enorm slecht.
Ik heb mij in mijn functie nu vooral geleerd om mijn kwaliteiten te gebruiken om mijn klanten verder te helpen. De administratieve wanorde neem ik er bij. Al denk ik vaak dat ik te streng voor mezelf ben. Ik geef nu vaak opleidingen aan 50 mensen en ik geloof het vaak zelf niet dat ik dat nu durf. Twee jaar geleden had ik nooit geloofd dat ik dit kon.
Persoonlijk kan ik goed omgaan met mijn NLD. Voor mijn gezin is het heel moeilijk geweest.
De testen en goede gesprekken hebben mijn relatie gered!
Voor mij is NLD iets waarmee ik moet leren leven, maar het leven leert je ook dingen die ervoor zorgen dat je beter met NLD om kunt gaan, want als je het eenmaal kunt, kun je het ook goed š
Als ik dan toch tips zou geven (Wie ben ik om tips te geven):
- Laat je testen! Maar bekijk zeker of het resultaat wel klopt
- Ga praten met een psycholoog om je te helpen (voor mij echt een noodzaak geweest en soms nog)
- Je bent niet dom. Het is niet omdat het wat langer duurt dat je het niet kunt. Hopelijk vind je een werkgever die er begrip voor heeft. Je bent namelijk een aanwinst!
- Maak gebruik van je kwaliteiten. Je kunt meer dan je denkt!
- Neem je tijd als het niet gaat. Ik zonder mij vaak af door bijvoorbeeld te gamen of te gaan hardlopen om de prikkels te laten zakken. Het gezin is er blij om dat ik nu veel rustiger ben.
*Joost is een geanonimiseerde naam
My experience with NVLD
I'm Joost* I’m…. 45 years old and have known I have NVLD for a year or two now.
My first reaction was 'shit again something to consider after my allergies, tinnitus, hearing aids.'
After a burnout I started looking for the reason for this. Why did I get tired and overstimulated so quickly? Why do certain things not work for me that are so easy for other people? Why is communication so easy, but getting the essence out of the conversation so difficult?
When you have been diagnosed, you think back to your life and it begins to become clear that the diagnosis is quite correct.
As a child I already had a hard time with stimuli and I couldn't keep up with them quickly. Tie shoelaces, get dressed and get emotional quickly. Talking came naturally.
My primary education went well until the 4th grade. I could mask well and simple calculations were no problem. Until the issues and fractures came. Then I passed out. My grades went down every year. It didn't work at all in secondary education; 1st year not passed, 1st year again and through (yeah), 2nd year not passed. Reason: separation from my parents and not being able to absorb teaching material. Only the things that I was really interested in went very well.
Sports was ok, for some reason I quickly had good hand-eye coordination and I was able to keep up with ball sports.
After horticultural school, I didn't have many options as a 16-year-old. So it became one day of school and four days of construction work. There I learned to work, but I didn't dare to take the initiative. I was very good at the things I often did. I ended up working in construction for four years. My certificates are: Bricklayer, tiling and floors, occupying (plasterer) and painter. After training as a painter, it was clear to me that the hard construction world was not for me.
I had been working on computers and gaming for some time (that was not done much at the time).
We organized LAN parties with friends where we played games for weekends with all the technical problems that had to be solved. I could and still enjoy this immensely.
I had no work and then made an appointment with the labor service to try to find work in IT. I was given a time to try this and after one month I got a job as an IT technician. Solve computer problems, assemble computers, check networks… My dream job!
I soon noticed that communicating with the customers went very smoothly. I was always able to empathize with their problems and reassure them.
After getting to know my wife, I moved and was able to start a company closer to home.
I worked here for 12 years as an IT specialist. There I had the opportunity to lead. I started this with a scared heart. Looking back now (it's easy to say now) I should have known then that this was going to be too much for me. I have learned a lot and have grown enormously through this. I did this job for five years. And then it went wrong. The pressure, loss of overview and the death of my father have ensured that I got a burnout. I stayed at home for four months.
I started working again in the same company, but now as an IT project manager. Back to more technical, but also a lot of communication.
As a hobby I have been a web designer for seven years.
In the meantime I have been working for 20 years in the same company where I started as an IT specialist.
What have I actually learned by being tested?
First of all, the tests were really tough for me.
Simple things like copying or filling something in just didn't work or caused so much frustration that I had a very hard time with it. I just felt stupid.
During the tests it quickly became clear that I am very good I know. The quiz test went very well. The verbal qualities and reading at an academic level also stood out. Reading comprehension, issues were very bad.
In my position I have now mainly learned to use my qualities to help my customers further. I add to the administrative disorder. Although I often think that I am too strict with myself. I now often give training to 50 people and I often don't believe that I dare to do that now. Two years ago I would never have believed I could do this.
Personally I can handle my NVLD well. It has been very difficult for my family.
The tests and good conversations saved my relationship!
For me NLD is something I have to learn to live with, but life also teaches you things that make you better with NLD because once you can do it, you can do it well š
If I were to give tips anyway (Who am I to give tips):
- Get tested! But be sure to check if the result is correct
- Go talk to a psychologist to help you (was a necessity for me and sometimes still is)
- You're not stupid. Just because it takes a little longer doesn't mean you can't. Hopefully you will find an employer who understands. You are an asset!
- Make use of your qualities. You can do more than you think!
- Take your time if it doesn't work. I often isolate myself by, for example, gaming or going for a run to lower the stimuli. The family is happy that I am much calmer now.
*Joost is an anonymized name
Reactie plaatsen
Reacties
Hello, After reading this blog post Iām wondering: did you vosot a therapist specialised in NVLD? Is here such a person?