Hoi! Wat leuk dat je deze blogpost hebt aangeklikt! Ja, de titel klinkt misschien een beetje zweverig, maar dat is het juist helemaal niet. Wat ik dan bedoel met de titel? Ik zal het uitleggen.
Door de jaren heen is de mens flink op de proef gesteld. Denk maar aan de prehistorie; als men toen tijdens de jacht niets kon vinden, was er gewoon geen eten. Denk maar aan alle veroveringen en oorlogen waar de mens verantwoordelijk voor is. Veel burgers werden hier ook door geraakt, maar zij konden hier niets aan doen. Ze moesten er maar gewoon mee zien te leven. Denk maar aan nu met het coronavirus. Het virus is er gewoon en je moet het er maar mee doen.
Zo geldt het eigenlijk ook voor diagnoses zoals NLD, ADHD, autisme, ADD enzovoorts. Je krijgt de diagnose en dan moet je het maar uitzoeken. Wil je medicatie, therapie of liever niet? Er zijn meerdere opties en er is niet echt een goed of fout. Dat maakt het lastig. Het is niet zwart-wit. Je moet dus zelf beslissen wat je wil. Zelf of met hulp van professionals of je familie en vrienden.
Het is lastig om je aan te passen. Zeker als je NLD hebt. Moeite hebben met veranderingen, is één van de kenmerken van NLD. Het lijkt vaak alsof we ons niet kunnen aanpassen of mee kunnen gaan met een verandering. Maar als je er later op terug kijkt, zie je toch elke keer weer dat het is gelukt. Je leeft immers nog. Je bent nog niet dood. Moet je dan altijd heel sterk zijn en doen alsof niets je raakt? Nee, natuurlijk niet. Soms lukt het niet. Soms breek je gewoon. En dat is oké. Daar word je ook weer sterker van. Charlotte van den Broek schreef dit fragment over breekbaarheid:
ik val in mezelf door mezelf heen
door je huid, het grind, de schaafwonde heen
door de dwingende stem heen
die zegt dat ik mezelf moet worden, straks
heeft de lucht me zwaar en rood
in het mos in het dekbed in het gesteente gedrukt
en slokt de berg me op
nog voor de ochtend word ik een kloof, een barst
in een genadeloze bodem
ik ben een plek die er niet is
een plek waar licht zich doorheen wringt
Na het moment (of de momenten) is er weer plek voor die weerbaarheid. Meer dan ooit tevoren. Weerbaarheid ontstaat uit breekbaarheid. Uit kwetsbaar zijn. Uit jezelf openen naar een ander. Uit jezelf openen naar jezelf. Hans Bouma schreef er een mooi fragment over:
Weerbaar ben je. In elk seizoen houd je stand. Laat het maar stormen, laat de kou maar toeslaan. Je buigt je, misschien knak je. Maar je blijft wie je bent. Een mens is een mens.
Onthou dat je weerbaar bent. Dat een verandering, hoe naar ook, niet het einde is. Dat je alles tot nu toe hebt overleefd. Je bent er nog steeds. En je zult er blijven.
Wij wensen jullie een hele fijne jaarwisseling en alle goeds, geluk, liefde en gezondheid voor 2021!
Namens Het NLD-Plan,
Isabelle Donkers
Hi! How nice that you have clicked on this blog post! Yes, the title may sound a bit woolly, but it is not at all. What do I mean by the title? I'll explain.
Over the years, people have been put to the test. Just think of prehistory; if nothing was found during the hunt then there was simply no food. Just think of all the conquests and wars that man is responsible for. Many civilians were also affected by this, but they could not help it. They just had to live with it. Just think of now with the corona virus. The virus is just there and you just have to deal with it.
It actually also applies to diagnoses such as NLD, ADHD, autism, ADD and so on. You get the diagnosis and then you just have to figure it out. Do you want medication, therapy or rather not? There are several options, and there is not really right or wrong. That makes it difficult. It's not black and white. So you have to decide for yourself what you want. By yourself or with the help of professionals or your family and friends.
It is difficult to adapt. Especially if you have NLD. Difficulty with changes is one of the characteristics of NLD. It often seems as if we cannot adapt or go along with a change. But if you look back on it later, you will always see that it worked out. After all, you are still alive. You're not dead yet. Do you always have to be very strong and pretend that nothing touches you? No of course not. Sometimes it doesn't work. Sometimes you just break. And that's okay. That also makes you stronger. Charlotte van den Broek wrote this excerpt about fragility:
I fall into myself through myself
through your skin, the gravel, the scrape
through the compelling voice
who says that I have to become myself, later
the sky has made me heavy and red
pressed into the rock in the moss in the duvet
and the mountain swallows me up
before morning I become a chasm, a crack
in a merciless soil
I am a place that is not there
a place where light squeezes through
After the moment (or moments) there is room for that resilience again. More than ever before. Resilience arises from fragility. Being vulnerable. Open yourself to another. Open yourself to yourself. Hans Bouma wrote a nice excerpt about it:
You are resilient. You can survive in every season. Let it storm, let the cold strike. You bend, maybe you snap. But you remain who you are. A human is a human.
Remember you are resilient. That change, however unpleasant, is not the end. That you've survived everything so far. You're still there. And you will stay there.
We wish you a very happy New Year and all the best, happiness, love and health for 2021!
On behalf of Het NLD Plan,
Isabelle Donkers
Reactie plaatsen
Reacties